سرانجام یک روز صبح

سرانجام یک روز صبح
می‌پذیری که تنهایی

و این اندوهبارترین لبخند
وحشتناکترین زیبایی
و دردناکترین تسکین آدمی‌ست

خویش را زیبا و آرام
اما در هاله‌ای از اندوه و وحشت و درد می‌یابی...