در میان چوپانان صدای "هِر" برای طلبیدن گوسفندان و "بِر" برای جلو راندنشان استفاده میشد، و اگر چوپانی آنرا نمیدانست یعنی از اصول پرت بود!+به همین دلیل میگفتند هِر را از بِر تشخیص نمیدهد.