و باز این منم همان که رو به روی آینه

و باز این منم ، همان ، که رو به روی آینه

نسشته و گره زده ، نگاه توی آینه


منم کسی که ناگهان ، ترک ترک شکسته شد

دلش به سنگی از دل بهانه جوی آینه


هزار تکه می شود دلم ، ولی هنوز هم

شده ست بند قلب من به تار موی آینه


میان من و ... بارها حصار چیده اند ، باز

پرنده وار می پرد دلم به سوی آینه


و ماه را میان یک قفس کشیده ام ، خودم

طلوع می کنم شب از نسیم بوی آینه


تو حس ناب واژه ای ، به وسعت دوباره گی

دوباره غرق می شوم در آرزوی آینه


به نام عاشقی به من هزار قصه هدیه کن

جواب (( های )) خواب من ، تو باش (( هوی )) آینه


به سمت مرگ می روم ، نفس که کم می آورم

نفس نمی کشد دلم جز از گلوی آینه


شبم رکود می کند و من هنوز هم همان

برهنه ام که زل زدم به عکس توی آینه !