گل یاس من ؛ پنجاه و هشت روز است که خانه را به مقصد همیشه

گل یاس من ؛ پنجاه و هشت روز است که خانه را به مقصد همیشه ترک کرده‌ای ، خانه از نبودنت دق کرده است ، مگر نمی‌دانستی تو به این خانه‌ی نمور ، زندگی میبخشی!؟ گل‌هایت همه پژمرده شده‌اند ، آبی که از دست من به ریشه‌هایشان تزریق می‌شود را نمی‌خواهند ، زیرا دستان لطیف و مهربان تو را به خوبی می‌شناسند.
قلب من ؛ من هنوز منتظرِ برگشتنت به این خانه‌ هستم ، زیرا میدانم تو قلبت را در این خانه جا گذاشته‌ای ، و هردویمان بسیار خوب میدانیم که رفتنت از این خانه به اجباری تلخ و غم انگیز تبدیل شده بود ؛ وگرنه آن روزِ آخر ، دَمِ رفتن ، دوستت دارم را به زبان نمی‌آوردی! :)
"حوالی ساعت ۳ ظهر"
"۱۶ نوامبر ۲۰۲۲"
"تهران؛ایران"

- نیکی🌹✍️