میروم تا گذری بر در میخانه کنم

میروم تا گذری بر در میخانه کنم.
میروم تازه گلو از لب و پیمانه کنم.

ساقیا باز بکن خمره شرابی کهنه.
جان فدای سر آن ساقی دردانه کنم.

پیک را پر کن وآنقدر نده آزارم.
تا که بیرون ز سرم فتنه،فتانه کنم.

می بنوشان که زغم خانه خرابم ساقی.
تا به می،دورغم از خانه ی ویرانه کنم.

درسرم یاد عزیزیست بده بادی ناب.
تا شکایت ز همان خاطر بیگانه کنم.

هرطرف مینگرم روی نگار است ولی.
حسرتی تا به لبش بوسه جانانه کنم.

رنج دارد که توخواهی و نخواهد یارت.
من چه خاکی بسرازدست تودیوانه کنم.

قصه شعله ی شمع وپر پروانه مراست.
مست گردان که سخن از پر پروانه کنم