نگذار هرکس که آمد و ماندنی نشد تو رادلت راصداقتت را باخ

نگذار هرکس که آمد و ماندنی نشد تو را,دلت را,صداقتت را باخودش یدک بکشد

نگذار دوست داشتنت را قیمت گذارد
که هروقت از سرِبی حوصلگی,ازسرِ نبودنِ آرامشی,آمد وسراغت را گرفت,حالت را پرسید,دلت را قل قلک داد و باز رفت

و تو بمانی و دنیایی از اشک
تو بمانی و چرا و اما و اگر

آنکه میرود باید می رفت
اصلا برایِ رفتن آمده بود
تو هم برو تو هم خودت را از لحظه هایش که هیچ, از فکرش هم بگیر

تو باید تمامت بماندبرایِ اوکه تمامش تنها و تنها
برایِ توست

:-(