مهربون که باشی

مهربون که باشی
گاهی دلت واسه دشمنتم تنگ میشه
میدونی !
مهربونا صبورن
هی بدی میبینن، هی درک میکنن، هی حق میدن
هی میبخشن میبخشن میبخشن
اوناهمونایین که میشینن ازمیون کلی خاطره ی بد،همون چهارتادونه خاطره ی خوبشو جدامیکنن
هی مرور میکنن ،هی دلشون تنگ میشه و اخرشم بعد مدتها اولین پیامُ میفرستن با این مضمون که
"خوبی؟دلم برات تنگ شده بود"
خب مهربونا مغرور نیستن چون اونا یاد گرفتن محبت کنن
چون اونا دنبال لمس حس خوبن حتی به قیمت شکستن غرورشون
واسه اونا ساختن لحظه های خوش می ارزه به غرور و این حرفا
توی واژه نامه ی زندگیشون کلمه ی غرور تعریف نشدست...
واسه همینه همیشه باادمای مغرور کنار میان و بعضاً گاهی اوقات ناخواسته باعث میشن ادمای مغرور مغرورتر شن...
واسه مهربونا خوبی کردن مثل نفس کشیدن میمونه "یه امر طبیعی که حق خودشون میدونن و بدون اون نمیتونن زندگی کنن "
اونا یه محبت ذاتی دارن یه عشق درونی ،یه صبر تمام نشدنی.
انگار که هیچوقت از دست هیچ کسی ناراحت نمیشن
اونا همونایین که حتی اگه دلخور بشن توی دلشون نگه میدارن و بروز نمیدن تا مبادا طرف مقابلشون ناراحت بشه...
مهربونا هیچوقت نمیرن...
همیشه هستن
توسختیا،تو مشکلا
حتی یه قدم عقب تر
توی خوشیا
همیشه بی توقع محبت میکنن و ، عشق میورزن ، حق میدن و درک میکنن
و خیلی از ماها بدون اینکه متوجه باشیم اذیت یا حتی ترکشون میکنیم
غافل از اینکه این آدما خیلی ساده و نامحسوس جاشونو تو زندگی اطرافیانشون پررنگ میکنن
اونقدری که تا هستن شاید به چشم نیان اما وقتی نباشن
جای خالیشون اندازه ی یه عمر حسرت و پشیمونی توی ذوق میزنه...
#بامهربونا_مهربون_باشیم