بیا آرزو کنیم!

بیا آرزو کنیم!
آرزو کنیم که تمام آن‌هایی که قد‌هایشان، تا نصف سطل آشغال‌های بزرگ توی خیابان هم نیست، تا کمر توی سطل آشغال های شهر آویزان نباشند.
آرزو کنیم بچه‌ای که تعریف مزه‌ی خوب پنیر پیتزا را فقط‌از همکلاسی‌هایش شنیده و تا به حال هم خودش تجربه نکرده دیگر برایش مزه ی هیچ غذایی معما نباشد و این همه فقر زورش به ایمان ما غالب نباشد
بیا آرزوکنیم که هیچ آغوشی سردنباشد دور نباشدبسته نباشد و گوشها و زبانهای آدم‌ها دیگر این همه با عشق غریبه نباشند
آرزوکنیم که هیچکس از ملیت و جنسیت و اقلیت خودش شرمنده نباشد و هیچکس حتی یکبار هم درانتهای کوچه پس کوچه های ذهنش با خودش فکر نکرده باشد و با خودش نگفته باشد که ای کاش اصلا اهل این‌جانبودم!
بیا آرزوکنیم هیچ لب و دهان و زبانی با هم هماهنگ نشوند و نچرخند تا که بگویند:من دارم درد می‌کشم و اگر لب و دهان و زبان هم چرخیدند و این چنین گفتند، تمام دوستها و آشناها و رفیق‌ها و آدمها، با هم هماهنگ شوند و دور  آن آدم بچرخند تا دیگر درد نکشد.
بیا آرزوکنیم!
برای ما آرزو تنها چیزی است که هنوز هم مجانی‌ست،
هنوز هم مجاز است،
هنوز هم اختیارش دست خودمان است.
#پرهام_جعفری