بسم الله الرحمن الرحيم
بسم الله الرحمن الرحيم
قسمت دوم :
دعا :
شاید بتوان گفت که مهمترین حکمت و اثر دعا این است که به دانش و بینش انسان در خداشناسی و خودشناسی می افزاید و جهت میدهد. چرا که دعا کننده اولاً میفهمد که خودش نه مالک است و نه قادر و نه ربّ صاحب اختیار و تربیت کننده امور - ثانیاً میفهمد و باور دارد که خالق، مالک و ربّ اوست .
ثالثاً استکبارش از بین میرود و به خاطر اندکی از علم یا عمل سعی و تلاش، گمان نمیکند که مقدرات خودش و عالم در اختیار اوست و رابعاً خود را با دعا، به مشیّت، اراده، رحمت، لطف و جود الهی مرتبط و متصل مینماید. پس اگر این ارتباط و اتصال برقرار نگردد، تمامی سعیها و تلاشها حبط میشود. قاعده لازم و ملزوم چنین است: قُلْ مَا يَعْبَأُ بِكُمْ رَبِّي لَوْلَا دُعَاؤُكُمْ فَقَدْ كَذَّبْتُمْ فَسَوْفَ يَكُونُ لِزَامًا - بگو: اگر دعا و عبادت شما نباشد، پروردگارم هيچ اعتنايى به شما نمىكند، شما آيات خدا و پيامبران را تكذيب كرديد، پس به زودى كيفر آن دامنگير و ملازم شما خواهد شد.(سوره فرقان آیه 77)
سعی و دعا : ما آرزوهایی داریم که هر چند به نظر خودمان بزرگ باشد، اغلب بسیار کوچک و ضعیف هستند. اما برای تحقق آنها سعی و تلاش بسیاری نیز مینماییم. این در حالی است که نمیدانیم آن چه آرزو کردهایم به نفع ماست و یا به ضرر ما؟ ما نمیدانیم به همراه یک دستآورد خیر و منفعت، چه شرّها یا ضررهایی میتواند بیاید؟ مثل این که علم یا ثروت، موجب ضرر و زیان گردد. اگر کسانی که در حوادث رانندگی مجروح، معلول یا کشته شدند، می دانستند این خودرویی که برای خریدش آن قدر سعی و تلاش کردند، چه بر سرشان خواهد آورد، هرگز نه سعی میکردند و نه میخریدند.
حدیث: پيامبر خدا صلى الله عليه و آله و سلّم :أفضَلُ العِبادَةِ الدُّعاءُ ، فإذا أذِنَ اللّهُ لِلعَبدِ في الدُّعاءِ فَتَحَ لَهُ بابَ الرَّحمَةِ ، إنّهُ لَن يَهلِكَ مَعَ الدُّعاءِ أحَدٌ - بـرترين عـبادت دعـاست. هـرگاه خداونـد به بنده اذن (و توفيق) دعا دهد دَرِ رحمت را به روى او بگشايد. بى گمان هيچ كس با دعا كردن هلاك نمىشود.(منتخب ميزان الحکمه - 194)(پایان)
قسمت دوم :
دعا :
شاید بتوان گفت که مهمترین حکمت و اثر دعا این است که به دانش و بینش انسان در خداشناسی و خودشناسی می افزاید و جهت میدهد. چرا که دعا کننده اولاً میفهمد که خودش نه مالک است و نه قادر و نه ربّ صاحب اختیار و تربیت کننده امور - ثانیاً میفهمد و باور دارد که خالق، مالک و ربّ اوست .
ثالثاً استکبارش از بین میرود و به خاطر اندکی از علم یا عمل سعی و تلاش، گمان نمیکند که مقدرات خودش و عالم در اختیار اوست و رابعاً خود را با دعا، به مشیّت، اراده، رحمت، لطف و جود الهی مرتبط و متصل مینماید. پس اگر این ارتباط و اتصال برقرار نگردد، تمامی سعیها و تلاشها حبط میشود. قاعده لازم و ملزوم چنین است: قُلْ مَا يَعْبَأُ بِكُمْ رَبِّي لَوْلَا دُعَاؤُكُمْ فَقَدْ كَذَّبْتُمْ فَسَوْفَ يَكُونُ لِزَامًا - بگو: اگر دعا و عبادت شما نباشد، پروردگارم هيچ اعتنايى به شما نمىكند، شما آيات خدا و پيامبران را تكذيب كرديد، پس به زودى كيفر آن دامنگير و ملازم شما خواهد شد.(سوره فرقان آیه 77)
سعی و دعا : ما آرزوهایی داریم که هر چند به نظر خودمان بزرگ باشد، اغلب بسیار کوچک و ضعیف هستند. اما برای تحقق آنها سعی و تلاش بسیاری نیز مینماییم. این در حالی است که نمیدانیم آن چه آرزو کردهایم به نفع ماست و یا به ضرر ما؟ ما نمیدانیم به همراه یک دستآورد خیر و منفعت، چه شرّها یا ضررهایی میتواند بیاید؟ مثل این که علم یا ثروت، موجب ضرر و زیان گردد. اگر کسانی که در حوادث رانندگی مجروح، معلول یا کشته شدند، می دانستند این خودرویی که برای خریدش آن قدر سعی و تلاش کردند، چه بر سرشان خواهد آورد، هرگز نه سعی میکردند و نه میخریدند.
حدیث: پيامبر خدا صلى الله عليه و آله و سلّم :أفضَلُ العِبادَةِ الدُّعاءُ ، فإذا أذِنَ اللّهُ لِلعَبدِ في الدُّعاءِ فَتَحَ لَهُ بابَ الرَّحمَةِ ، إنّهُ لَن يَهلِكَ مَعَ الدُّعاءِ أحَدٌ - بـرترين عـبادت دعـاست. هـرگاه خداونـد به بنده اذن (و توفيق) دعا دهد دَرِ رحمت را به روى او بگشايد. بى گمان هيچ كس با دعا كردن هلاك نمىشود.(منتخب ميزان الحکمه - 194)(پایان)
۴۷۵
۲۹ تیر ۱۴۰۳
دیدگاه ها
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.