عشق حاضر جواب من p121

با صدای غمگینو ارومم گفتم:‬
‫- نمیتونم ...‬
‫سرشو تکون داد و گفت:‬
‫- حق داری ... ولی بذار حداقل برات توضیح بده!‬
‫با پشته دستم گونه های خیسمو پاک کردم و گفتم:‬
‫- الآن وقتش نیست!‬
‫دیگه هیچی نگفت ... کنار ساحل روی یه سنگ نشستم ... لیسام اروم کنارم نشست ...‬
‫- حوصله داری یه چیزی بگم؟‬
‫به انتهای دریا خیره شدمو اروم گفتم:‬
‫- بگو ...‬
‫لیسا یه چند لحظه ای مکث کردو بعد شروع کرد حرف زدن ...‬
‫- آیو من با جیمین بزرگ شدم ... از بچگی باهاش بودم خیلی خوب میشناسمش ...‬
‫جمن میدونی اون ادمی نبود که هیچ وقت با خانوادش بیاد سفر ... ادمی نبود که انقدر تو جمع ما‬
‫شرکت کنه ... ادمی نبود که زیاد اهله پاساژ گردیو این حرفا باشه ...‬
‫سرشو برگردوند طرفمو ادامه داد:‬
‫- اینا همش بخاطره توئه آیو... تو اونو اینجوری کردی! اون تو رو دوست داره عاشقت شده .. باور کن جیمین
‫واسه هیچکس تا حالا انقدر تغییر نکرده ... تا حالا خوده من چند تا از دوستامو بهش معرفی کردم‬
‫ولی انقدر مغروره که حاضر نیست حتی طرفو ببینه ... ولی با تو اینجوری نیست ... باور ک ...‬
‫انگشتمو اروم روی لبای لیسا گذاشتمو با یه لبخنده تلخ گفتم:‬
‫- خیلی خب لیسا باور کردم ... ولی ... خودش باید بهم ثابت کنه!‬
‫از روی سنگ بلند شدم ... با حرفای لیسا ارامشه عجیبی گرفتم یه جورایی اون نفرت قبلیم از‬ ‫جیمین
‫کمرنگ تر شده بود ولی بازم دلم میخواست خودش بهم نشون بده ... خودش بهم ثابت کنه که‬ ‫دوستم‬
‫داره
با صدای لیسا به خودم اومدم:‬
‫- بریم؟‬
‫اروم جواب دادم:‬
‫- اره ... بریم!‬
‫تا خود خونه نه اون حرفی زد نه من!‬
‫توی اتاق مشغوله جمع کردن وسایلم بودم که یه دفعه صدای در اومد ... اروم گفتم:‬
‫- بفرمایید ...‬