دوستت دارد و از دور کنارش هستی

دوستت دارد و از دور کنارش هستی
.
روی دیوار اتاق و سر کارش هستی
.
آخرین شاعر دیوانه تبارش هستی
.
دل من ! ساده کنم ! دار و ندارش هستی !
.

دوستش داری و از عاقبتش با خبری
. 
دوستش داری و باید که دل از او نبری
. 
دوستش داری و از خیر و شرش میگــُذری
.
دل من ! از تو چه پنهان که تو بسیار خری !
.

دوستت دارد و یک بند تو را می خواهد
.
دوستت دارد و در بند تو را می خواهد
. 
همه ی زندگی ات چند ؟ تو را می خواهد
. 
دل من ! گند زدی ! گند ! تو را می خواهد
.

شعر را صرف ِ همین عشق ِ پریشان کردی
.
همه ی زندگی ات را سپر ِ آن کردی
. 
دوستش داری و پیداست که پنهان کردی
. 
دل من ! هر چه غلط بود فراوان کردی !
.

دوستت دارد و از این همه دوری غمگین
. 
دوستت دارد و توجیه ندارد در دین !
.
دوستت دارد و دیوانگی ِ محض است این !
.
دل من ! لطف بفرما سر جایت بنشین !
.

مست از رایحه ی کوچه ی نارنجستان
. 
دوستش داری و مبهوت شدی در باران
.
دوستش داری و سرگیجه ای و سر گردان
.
دل من ! آن دل ِ آرام مرا برگردان ...
.

لب تو از لب او شهد و عسل می خواهد
. 
لب او از تو فقط شعر و غزل می خواهد
. 
دوستت دارد و از دور بغل می خواهد
. 
دل من ! این همه خان ، رستم ِ یل می خواهد !
.

دوستش داری و رویای تو جان خواهد داد
. 
همه ی زندگی ات را به فلان خواهد داد
. 
فکر کردی به تو یک لحظه امان خواهد داد ؟!
. 
دل من ! عشق به تو شَصت نشان خواهد داد ...