بهشت کوچک من...

بهشت کوچک من...
از تمام بیمارستان محل کارم من فقط عاشق همین نمازخانه کوچکم...
گاهی مثل الان شبکار که هستم بجای تخت و اتاق، یک زیرانداز می آورم و توی نمازخانه میخوابم.
آرامشی دارد اینجا وصف نشدنی...
اصلا گاهی فکر میکنم که تنها انگیزه کارکردنم اینجا همین است که زودتر آزمایشها را انجام دهم تا به اذان برسد.
در بحبوحه روزهای سخت اینجا تنها پناهگاه من بوده و هست...
محل گریه ها و خنده هایم...
شکایت کردنهایم...
خالی کردن عصبانیت هایم...
نمازخانه کوچک ما که به زور دو نفر را در خودش جا میدهد گاهی برایم بهشتی است که خدا روی زمینش به من هدیه داده...
بهشت تو کجاست؟