به چه امید به بازار رساند خود را؟

گل از آن زود به بازار رساند خود را
که به آن گوشه‌ی دستار رساند خود را

چون خط سبز، نفس سوخته‌ای می‌باید
که به آن لعل شکربار رساند خود را

سنگ بر سینه زند قطره ز گوهر شب و روز
که به آن قلزم زخار رساند خود را

خون ما را چه قدر خون جگر باید خورد
که به آن غمزه خونخوار رساند خود را

صاف شو صاف که تا می‌نشود صاف از درد
نیست ممکن به لب یار رساند خود را

دامن دشت جنون جای تن‌آسانان است
به که دیوانه به بازار رساند خود را

رشته‌ی بی‌گرهی نیست درین بحر چو موج
که به آن گوهر شهوار رساند خود را

بسته‌ی دانه و آبند سراسر مرغان
زین قفس تا که به گلزار رساند خود را؟

نیست در بند جهان مرغ سبک پروازی
کز قفس تا سر دیوار رساند خود را

شیشه‌ی دل شود از سنگ ملامت خندان
کبک آن به که به کهسار رساند خود را

یوسف ما ز تهیدستی خلق آگاه است
به چه امید به بازار رساند خود را؟

مرده‌ی خواب غرورند ز خود بی‌خبران
کیست در دولت بیدار رساند خود را؟

جگر دانه‌ی تسبیح از آن سوراخ است
که به سررشته زنار رساند خود را

#صائب از مشق سخن مطلب طوطی این است
که به آن آینه رخسار رساند خود را

#صائب_تبریزی
#هذا_یوم_الجمعه