هوشنگابتهاج

ﺁﻥ ﮐﻪ ﻣﺴﺖ ﺁﻣﺪ ﻭ ﺩﺳﺘﯽ ﺑﻪ ﺩﻝ ﻣﺎ ﺯﺩ ﻭ ﺭﻓﺖ
ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺧﺎﻧﻪ ﻧﺪﺍﻧﻢ ﺑﻪ ﭼﻪ ﺳﻮﺩﺍ ﺯﺩ ﻭ ﺭﻓﺖ

ﺧﻮﺍﺳﺖ ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ ﻣﺎ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺭﺥ ﻣﺎ ﺑﮑﺸﺪ
ﺗﻨﻪ ﺍﯼ ﺑﺮ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺧﺎﻧﻪ ﯼ ﺗﻨﻬﺎ ﺯﺩ ﻭ ﺭﻓﺖ

ﺩﻝ ﺗﻨﮕﺶ ﺳﺮ ﮔﻞ ﭼﯿﺪﻥ ﺍﺯﯾﻦ ﺑﺎﻍ ﻧﺪﺍﺷﺖ
ﻗﺪﻣﯽ ﭼﻨﺪ ﺑﻪ ﺁﻫﻨﮓ ﺗﻤﺎﺷﺎ ﺯﺩ ﻭ ﺭﻓﺖ

ﻣﺮﻍ ﺩﺭﯾﺎ ﺧﺒﺮ ﺍﺯ ﯾﮏ ﺷﺐ ﺗﻮﻓﺎﻧﯽ ﺩﺍﺷﺖ
ﮔﺸﺖ ﻭ ﻓﺮﯾﺎﺩ ﮐﺸﺎﻥ ﺑﺎﻝ ﺑﻪ ﺩﺭﯾﺎ ﺯﺩ ﻭ ﺭﻓﺖ

ﭼﻪ ﻫﻮﺍﯾﯽ ﺑﻪ ﺳﺮﺵ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺩﺳﺖ ﺗﻬﯽ
ﭘﺸﺖ ﭘﺎ ﺑﺮ ﻫﻮﺱ ﺩﻭﻟﺖ ﺩﻧﯿﺎ ﺯﺩ ﻭ ﺭﻓﺖ

ﺑﺲ ﮐﻪ ﺍﻭﺿﺎﻉ ﺟﻬﺎﻥ ﺩﺭ ﻫﻢ ﻭ ﻧﺎﻣﻮﺯﻭﻥ ﺩﯾﺪ
ﻗﻠﻢ ﻧﺴﺦ ﺑﺮﯾﻦ ﺧﻂ ﭼﻠﯿﭙﺎ ﺯﺩ ﻭ ﺭﻓﺖ

ﺩﻝ ﺧﻮﺭﺷﯿﺪﯼ ﺍﺵ ﺍﺯ ﻇﻠﻤﺖ ﻣﺎ ﮔﺸﺖ ﻣﻠﻮﻝ
ﭼﻮﻥ ﺷﻔﻖ ﺑﺎﻝ ﺑﻪ ﺑﺎﻡ ﺷﺐ ﯾﻠﺪﺍ ﺯﺩ ﻭ ﺭﻓﺖ

ﻫﻤﻨﻮﺍﯼ ﺩﻝ ﻣﻦ ﺑﻮﺩ ﺑﻪ ﺗﻨﮕﺎﻡ ﻗﻔﺲ
ﻧﺎﻟﻪ ﺍﯼ ﺩﺭ ﻏﻢ ﻣﺮﻏﺎﻥ ﻫﻢ ﺁﻭﺍ ﺯﺩ ﻭ ﺭﻓﺖ

#هوشنگ_ابتهاج
ه.ا سایه


ششم اسفند زادروز بزرگ مرد شعر پارسی مبارک...
دیدگاه ها (۲۱)

تو را دارم ای گل، جهان با من استتو تا با منی، جان جان با من...

دیوانهنمی گوید دوستت دارم دیوانه می رود تمام دوست داشتن رابه...

نفسم بندِ نفسهای کسی هست که نیستبی گمان در دل من جای کسی هست...

می روم دنبال خود از خویش تا جایی که نیستمی روم با کفش ها دنب...

ﻣﻦ ﺧﻨﺪه ﺯﻧﻢ ﺑﺮ ﺩﻝ ، ﺩﻝ ﺧﻨﺪه ﺯﻧﺪ ﺑﺮ ﻣﻦ ﺍﯾﻨﺠﺎﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﯿﺨﻨﺪﺩ ﺩﯾﻮﺍ...

ﺩﺭﺧﺘﻬﺎ ﻣﯿﻤﯿﺮﻧﺪ؛ﻋﺪﻩ ﺍﯼ ﻋﺼﺎ ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ ﻭ ﺩﺳﺘﯽ ﺭﺍ ﻣﯽ ﮔﯿﺮﻧﺪ ؛ﻋﺪﻩ ﺍﯼ...

ﺭﻭﺯی ﻣﺮﺩی ﻓﻘﻴﺮﺑﺎ ﻇﺮفی ﭘﺮ ﺍﺯ ﺍﻧﮕﻮﺭﻧﺰﺩ ﺭﺳﻮﻝ ﺍﻟﻠﻪ ﺁﻣﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺍﻭ ﻫ...

در حال بارگزاری

خطا در دریافت مطلب های مرتبط