نفسم بندِ نفسهای کسی هست که نیست

نفسم بندِ نفسهای کسی هست که نیست
بی گمان در دل من جای کسی هست که نیست

غرق رویای خودش ، پشت همین پنجره ها
شاعری محوِ تماشای کسی هست که نیست

درخیالم وسط شعر ، کسی هست که هست
شعرم آبستن رویای کسی هست که نیست

کوچه درکوچه به دستان تو عادت میکرد
شهری ازخاطره ، منهای کسی هست که نیست

مثل هر روز نشستم سرمیزی که فقط
خستگی های منو چایِ کسی هست که نیست

زیر باران دو نفر , کوچه ، به هم خیره شدن
مرگ این خاطره ها پای کسی هست که نیست




#احسان_کمالی