پنجره!

پنجره!

بگشای از هم

چون کتاب قصۀ خورشید

تا امیدم بازجوید

در صدف های دهان رنج

صبح مروارید تابش را

به ژرفاژرف این دریای دورافتادۀ نومید ..

#احمد_شاملو