:

:
فکرش رو که میکنم میبینم پسرا هیچ وقت بزرگ نمیشن :)
پسرا از همون بچگی عادت داشتن سر به سر دخترا بذارن ، بچه که بودیم پسرای کوچه میومدن دوچرخه های کوچولوتره ما دخترا رو برمیداشتن و حرصمونو در میاوردن ، خودشون دوچرخه های گنده تر داشتنا ولی دوست داشتن حرصمون بدن 🙂
یا وقتی یکم بزرگتر شدیم پسرای فامیل میومدن چیز میز میذاشتن تو جیبشون و باهاش ما دخترا رو سرکار میذاشتن که آره این یه چیزه خیلی مهمه ک بهت نمیدیم ، ما دخترا ام طبق معمول باز حرص میخوردیم سر اون چیز مهمی که شاید فقط یک شکلات بود :)
و مثلا تو همون زمان هم شب به این فک میکردیم یعنی اون چیزی که تو جیبش بود چی میتونست باشه ؟ :)
حالا بزرگ تر شدیم .
پسرا بازم دوست دارن با دخترا بازی کنن ، پسرا همون پسر کوچولوهان فقط جمله هاشون عوض شده .
قبلا میگفتن اگه دوچرختو بدی بازی کنم منم تو گرگم به هوا رات میدم
بعدم دوچرخمونو میبردن و از گرگم به هوا هم خبری نمیشد =)
الان میگن اگه قلبتو بدی من خوشبختت میکنم و میشی خانوم خودم ، ماهم ک اساسا عادت داریم به گول خوردن قلبمون 💙 رو میدیم و دیگه ام از خوشبختی خبری نیست :)
پسر کوچولو ؟
خسته نشدی از بس همش تو بردی ؟ 🙂
میشه این سری تو قلبتو بدی به من ؟


👈 اه لعنتی👉