سرد نگاشون فهمیدم
سردِ نگاشــــون فهمیدم
کَج بشه راهمون من میرم
ساعت هفت صبحِ ، إ روز فَراریم
زود پانشدم ، هنوز نخوابیدم
یکی هم کنارم ، سردتر أ خودم
اینجا رسم عشق رو انگار بَد بلد شدم
توأم مثه منی نیست شده آنی
دنیات مثِ اون پاکَت وینستون آبی
رو میز شده خالی
چِشایی که خیس و بعد هم ریز شد حسابی
برات ریسک شده عادی
قلم تو دست ، سلاحِ سرد
این فرشته ها که میمیرن کنارِ من
سه کامِ حبس ، سِکانس بعد
زندگی که میره تند و من نِظاره گَر
میخوام دعا کنم
نمی دونم ولی ، که چی می خوام ازت
و پس بگو که بی دلیل
آسمونتو ندادم پایِ این زمین
سرکِشیمو پَس بِذار به پایِ بی کَسیم
غنچه های سبزِ روی برگه های اسکناس
ردِ پای عشق ما رو پرده های اجتماعس
نوشته هام که مثِ یه طلسم بام
یه حس که باز بهم میگه که مَشتی کُلِ راهت اشتباس
این طرفا جایِ ما نی اصاً
من میرم خوبیام باشه یادگاری اَزم
من میرم بد درگیرم
توو این جنگل با آدما سر سنگینم
سرد نگاشون، فهمیدم
عادت میشه آروم
کَج بشه راهمون من میرم
راحت میشه باز اون
بدون من یه عاشقم ، میجنگم
تا قلب بشه داغـون
بدون من یه عاشقم ، میرقصم
پاییز برام جالبه این فصل
من یه عاشقِ بی کس
بگو لایق چی هست
بَرام حرف میدوزن میذارن لایِ قیچی پس
اینجا همه گوشه گیرن باید دایره شی رسماً
چیه زندگی کارش به کارم
خدا مَنت که نه ولی خواهش که دارم
کاش ، باشه جاده و راهش به کامم
نیاز به یه نَفَر بُکنه خوب با عشق نگام هم
من ساختم از صفر و باختم از خودم
ندیدم کسی رو من راست تَر از تو نه
اینا فقط میخوان وقت خُب باز تَلَف کنن
خیلی زمین خوردم من تا کار بلد شدم
خسته ام از این آدمای مظلوم نما
این زندگی تموم نشد ارزون برام نه
فقط علف های هرز موند برام
به جا هدفم توو دلم فقط ترس موند الآن
نگاه ما دَواست ، دلگرمی برای نقابِ آدماست
یه جای ماجراست که تهش عشقِ
راه حل درسته ولی روش زشتِ آره روش زشتِ
سرد نگاشون، فهمیدم
عادت میشه آروم
کَج بشه راهمون من میرم
راحت میشه باز اون
بدون من یه عاشقم ، میجنگم
تا قلب بشه داغـون
بدون من یه عاشقم ، میرقصم
مُخت گیرِ مثِ گشت ارشاد
دلِ ما هم خوشه به این دست نوشته هات
چند تا فرصتات رفته بشمار
کم مگه دیدی نشد خسته چشمات
رو صفحه ی دلم ، نقشِ جدایی
نه خط نَکِش دُورم نگو بچه کجایی
من بچه زمینم أ جنسِ آسمونم
اینجا اشتباهی بودن چِقد سخته خدایا
آره سخته جدا شیم عینِ سوختن أ سیگار
بعدِ تو چقدر از روز بدم میاد
زور زدم زیاد که شبیه اینا بشم
ولی حقیقتاً میدونی که خوب تر از اینام
سرد نگاشون، فهمیدم
عادت میشه آروم
کَج بشه راهمون من میرم
راحت میشه باز اون
بدون من یه عاشقم ، میجنگم
تا قلب بشه داغـون
بدون من یه عاشقم ، میرقصم
کَج بشه راهمون من میرم
ساعت هفت صبحِ ، إ روز فَراریم
زود پانشدم ، هنوز نخوابیدم
یکی هم کنارم ، سردتر أ خودم
اینجا رسم عشق رو انگار بَد بلد شدم
توأم مثه منی نیست شده آنی
دنیات مثِ اون پاکَت وینستون آبی
رو میز شده خالی
چِشایی که خیس و بعد هم ریز شد حسابی
برات ریسک شده عادی
قلم تو دست ، سلاحِ سرد
این فرشته ها که میمیرن کنارِ من
سه کامِ حبس ، سِکانس بعد
زندگی که میره تند و من نِظاره گَر
میخوام دعا کنم
نمی دونم ولی ، که چی می خوام ازت
و پس بگو که بی دلیل
آسمونتو ندادم پایِ این زمین
سرکِشیمو پَس بِذار به پایِ بی کَسیم
غنچه های سبزِ روی برگه های اسکناس
ردِ پای عشق ما رو پرده های اجتماعس
نوشته هام که مثِ یه طلسم بام
یه حس که باز بهم میگه که مَشتی کُلِ راهت اشتباس
این طرفا جایِ ما نی اصاً
من میرم خوبیام باشه یادگاری اَزم
من میرم بد درگیرم
توو این جنگل با آدما سر سنگینم
سرد نگاشون، فهمیدم
عادت میشه آروم
کَج بشه راهمون من میرم
راحت میشه باز اون
بدون من یه عاشقم ، میجنگم
تا قلب بشه داغـون
بدون من یه عاشقم ، میرقصم
پاییز برام جالبه این فصل
من یه عاشقِ بی کس
بگو لایق چی هست
بَرام حرف میدوزن میذارن لایِ قیچی پس
اینجا همه گوشه گیرن باید دایره شی رسماً
چیه زندگی کارش به کارم
خدا مَنت که نه ولی خواهش که دارم
کاش ، باشه جاده و راهش به کامم
نیاز به یه نَفَر بُکنه خوب با عشق نگام هم
من ساختم از صفر و باختم از خودم
ندیدم کسی رو من راست تَر از تو نه
اینا فقط میخوان وقت خُب باز تَلَف کنن
خیلی زمین خوردم من تا کار بلد شدم
خسته ام از این آدمای مظلوم نما
این زندگی تموم نشد ارزون برام نه
فقط علف های هرز موند برام
به جا هدفم توو دلم فقط ترس موند الآن
نگاه ما دَواست ، دلگرمی برای نقابِ آدماست
یه جای ماجراست که تهش عشقِ
راه حل درسته ولی روش زشتِ آره روش زشتِ
سرد نگاشون، فهمیدم
عادت میشه آروم
کَج بشه راهمون من میرم
راحت میشه باز اون
بدون من یه عاشقم ، میجنگم
تا قلب بشه داغـون
بدون من یه عاشقم ، میرقصم
مُخت گیرِ مثِ گشت ارشاد
دلِ ما هم خوشه به این دست نوشته هات
چند تا فرصتات رفته بشمار
کم مگه دیدی نشد خسته چشمات
رو صفحه ی دلم ، نقشِ جدایی
نه خط نَکِش دُورم نگو بچه کجایی
من بچه زمینم أ جنسِ آسمونم
اینجا اشتباهی بودن چِقد سخته خدایا
آره سخته جدا شیم عینِ سوختن أ سیگار
بعدِ تو چقدر از روز بدم میاد
زور زدم زیاد که شبیه اینا بشم
ولی حقیقتاً میدونی که خوب تر از اینام
سرد نگاشون، فهمیدم
عادت میشه آروم
کَج بشه راهمون من میرم
راحت میشه باز اون
بدون من یه عاشقم ، میجنگم
تا قلب بشه داغـون
بدون من یه عاشقم ، میرقصم
- ۷.۵k
- ۱۰ اسفند ۱۳۹۴
دیدگاه ها (۲)
در حال بارگزاری
خطا در دریافت مطلب های مرتبط