ﻭﺍﯼ ﮐﻪ ﺭﺩﭘﺎﯼ ﺩﺯﺩ ﺁﺑﺎﺩﯼ ﻣﺎ،

ﻭﺍﯼ ﮐﻪ ﺭﺩﭘﺎﯼ ﺩﺯﺩ ﺁﺑﺎﺩﯼ ﻣﺎ،
ﭼﻘﺪﺭ ﺷﺒﯿﻪ ﭼﮑﻤﻪ ﻫﺎﯼ ﮐﺪﺧﺪﺍﺳﺖ !
ﺭﻭﺯﯾﮑﻪ ﺭﺩﭘﺎﯼ ﺑﺠﺎ ﻣﺎﻧﺪﻩ،
ﺷﺒﻴﻪ ﭼﮑﻤﻪ ﻫﺎﯼ ﮐﺪﺧﺪﺍ ﺑﻮﺩ!!
ﯾﮑﯽ ﻣﯿﮕﻔﺖ :
ﺩﺯﺩ ﭼﮑﻤﻪ ﻫﺎﯼ ﮐﺪﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﺩﺯﺩﯾﺪﻩ ...
ﺩﯾﮕﺮﯼ ﻣﯿﮕﻔﺖ :
ﭼﮑﻤﻪ ﻫﺎﯼ ﺩﺯﺩ
ﺷﺒﯿﻪ ﭼﮑﻤﻪ ﮐﺪﺧﺪﺍ ﺑﻮﺩﻩ،
ﻭ ﻫﺮﮐﺴﯽ ﺑﻄﺮﯾﻘﯽ ﻭﺍﻗﻌﯿﺖ ﺭﺍ ﺗﻮﺟﯿﻪ ﻣﯿﮑﺮﺩ ...
ﺩﯾﻮﺍﻧﻪ ﺍﯼ ﻓﺮﯾﺎﺩ ﺑﺮﺁﻭﺭﺩ ﮐﻪ :
ﻣﺮﺩﻡ ...!
ﺩﺯﺩ، ﺧﻮﺩ ﮐﺪﺧﺪﺍﺳﺖ ...!!!
ﺍﻫﻞ ﺁﺑﺎﺩﯼ ﭘﻮﺯﺧﻨﺪﯼ ﺯﺩﻧﺪ ﻭ ﮔﻔﺘﻨﺪ :
ﮐﺪﺧﺪﺍ ! ..
ﺑﻪ ﺩﻝ ﻧﮕﯿﺮ،
ﺍﻭ ﻣﺠﻨﻮﻥ ﺍﺳﺖ،
ﺩﯾﻮﺍﻧﻪ ﺍﺳﺖ ...
ﻭﻟﯽ ﻓﻘﻂ ﮐﺪﺧﺪﺍ ﻓﻬﻤﯿﺪ
ﮐﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﻋﺎﻗﻞ ﺁﺑﺎﺩﯼ ﺍﻭﺳﺖ ..
ﺍﺯ ﻓﺮﺩﺍﯼ ﺁﻥ ﺭﻭﺯ،
ﺩﯾﮕﺮ ﮐﺴﯽ ﺁﻥ ﻣﺠﻨﻮﻥ ﺭﺍ ﻧﺪﯾﺪ ...!!
ﻭ ﻭﻗﺘﯽ ﺍﺣﻮﺍﻟﺶ ﺭﺍ ﺟﻮﯾﺎ ﻣﯿﺸﺪﻧﺪ،
ﮐﺪﺧﺪﺍ ﻣﯿﮕﻔﺖ :
ﺩﺯﺩ ﺍﻭ ﺭﺍ ﮐﺸﺘﻪ ﺍﺳﺖ ...!!!
ﮐﺪﺧﺪﺍ ﻭﺍﻗﻌﯿﺖ ﺭﺍ ﻣﯿﮕﻔﺖ؛ ﻭﻟﯽ ﺩﺭﮎ ﻣﺮﺩﻡ ﺍﺯ ﻭﺍﻗﻌﯿﺖ، ﻓﺮﺳﻨﮕﻬﺎ ﻓﺎﺻﻠﻪ
ﺩﺍﺷﺖ ...
ﺷﺎﯾﺪ ﻫﻢ ﺍﺯ ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﻣﺠﻨﻮﻥ ﻣﯿﺘﺮﺳﯿﺪﻧﺪ ...!!!
ﭼﻮﻥ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺁﺑﺎﺩﯼ،
ﺩﺍﻧﺴﺘﻦ، ﺑﻬﺎﻳﺶ ﺳﻨﮕﯿﻦ ﺑﻮﺩ ..!!!
ﻭﻟﯽ ﻧﺎﺩﺍﻧﯽ، ﺍﻧﻌﺎﻡ ﺩﺍﺷﺖ ...!!!
ﺍﯾﻦ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺍﻫﻞ ﺁﺑﺎﺩﯼ،
ﻫﺮ ﺭﻭﺯ ﻋﺮﻋﺮﮐﻨﺎﻥ ﺩﺭﺧﺎﻧﻪ ﮐﺪﺧﺪﺍ ﺟﻤﻊ ﻣﯿﺸﺪﻧﺪ ﻭ ﺳﺘﺎﯾﺶ ﮐﺪﺧﺪﺍ
ﻣﯿﮑﺮﺩﻧﺪ ...!!!
** ﺳﯿﻤﯿﻦ ﺑﻬﺒﻬﺎﻧﯽ