عباس نمونه جوان مومن انقلابی

عباس نمونه جوان مومن انقلابی
پسری مودب، آرام و درونگرا. چند روز قبل که خبر پر کشیدنش را دادند برایم قابل هضم نبود که آن پسر بچه ریز اندام در خط مقدم دفاع از حرم اهل بیت چه می کرده است. فکر کردم فرد دیگری را می گویند اما نه، خودش بود، عباس.
حال غریبی داشتم. از اینکه شهادت به دهه هفتادی ها رسیده بود و من هنوز نفس می کشیدم شرمنده بودم. می خواستم از دست خودم خلاص شوم.
کاش زمین دهان می گشود و من و ادعاهایم را یکجا در خود فرو می برد.
عباس دو برادر بزرگتر از خودش دارد. علیرضا و مهدی. شاید آنها هم هیچوقت فکر نمی کردند که برادر کوچکشان که روزی او را به همراه خود به مسجد می بردند گوی سبقت را از آنها برباید و ستاره هدایت جوانان شهرشان شود.
اینک اما او در جایی بالاتر از ابرها، جایی بالاتر از خورشید، جایی بالاتر از ستارگان به رفقایش نگاه می کند. به همشهری های دهه هفتادی اش، به جوانان امروز سرزمینش.
شاید از آن بالا برای آنها دعا می کند. دعا می کند سرخی پرچم مولایش را در پیچ و تاب مشغله های روزمره فراموش نکنند. دعا می کند بدانند که هستند و چه باید بکنند. دعا می کند جوانیشان را ارزان نفروشند.
و البته شاید عباس از آنجا هم بر غربت امام زمانش گریه کند. شاید هنوز هم قلبش از خون دل خوردن های رهبرش به درد می آید.
تردید ندارم او برای همه دوستانش دعا می کند. برای همه دهه هفتادی های کشورش...
و این را هم می دانم که دهه هفتادی های سرزمینش خوب دریافته اند عباس برای چه و برای که حاضر شد در خون دست و پا بزند.
آنها می دانند عباس رفت تا تاریخ نگوید جوانان عصر خامنه ای به او بی وفایی کردند. آنها می دانند عباس پر پر شد تا نشان دهد با نور ایمان و روحیه ای انقلابی می توان به قرب الهی رسید.
او ثابت کرد تا زمانی که در این کشور جوانانی مومن و انقلابی آماده اند جان خود را فدای راه انبیا و صالحان کنند احدی نخواهد توانست به مقدسات آنها جسارت کند.
آری، سرزمین من از عباس ها کم ندارد. فراوانند جوانانی که همراه با فرمانده خود امام خامنه ای در سنگرهای فرهنگ و اقتصاد و سیاست هل من مبارز می طلبند.
عباس هم پر کشید و آسمانی شد و من به راهی که او به دهه هفتادی های کشورش نشان داد فکر می کنم. راهی طولانی به سمت خورشید.

روحمان با یادش شاد با ذکر صلوات

اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم