غزلی قدیمی و منتشر نشده

📜 غزلی قدیمی و منتشر نشده 📜

شهر وقتی با تو باشم از خبر پر می شود
کوچه و بازار از اهل نظر پر می شود

بس کبوترها به شوقت بی قراری می کنند
تا تو می آیی حیاط از بال و پَر پُر می شود

در دلم جایی برای هیچکس غیر از تو نیست
گاه یک دنیا فقط با یک نفر پر می شود

کاسه ی صبر من از شب گریه هایم سر نرفت
ظرف من دریاست, با باران مگر پر می شود؟

در قناعت بزم ما از دیگران رنگین تر است
سفره ی ما کوچک است و ساده تر پر می شود

خنده ات یک روز احیا می کند این عشق را
روزگاری این نمکدان از شکر پر می شود