من تبانی کرده ام با غُصّه ی پنهانِ عشق

من تبانی کرده‌ ام با غُصّه‌ ی پنهانِ عشق
قِصّه‌ی تنهایی‌ام شد قصّه‌ی تاوان عشق
من تبانی کرده ام... با حادثه، با اضطراب
دل به دریا میزنم در لحظه‌ی طوفان عشق
من تبانی کرده‌ ام با آتش و دیوانگی...
مثل یک پروانه‌ام در شعله‌ی سوزان عشق
من تبانی کرده ام با زخم های پیکرم
میچکد خون جگر از تیغه‌ یِ برّان عشق
من تبانی کرده‌ ام با درد های مزمنم
اِی پرستار تبم دیگر نکن درمان عشق
من تبانی کرده‌ ام با خاطراتِ دل شکن
باورم ویرانه‌ شد با ضربه‌ یِ پایانِ عشق
من تبانی کرده ام با چهره‌ یِ در آینه...
رفته از روی لبم آن حالت خندان عشق
آسمان لبریز شد.. از ابرِ خونبار غزل...
شاعری غمگینم و خیسِ غمِ باران عشق