یک عمر میان گوشمان خواندند که

یک عمر میان گوشمان خواندند که
همیشه "خوب باش"
همیشه لبخند را به صورتت گره کور بزن.
آنقدر پاهایت را میخ ماندن کن که اگر رفتن سرراهت بود نتوانی بروی.
همیشه در خیالت رویای روزهای خوب را زنده کن حتی اگر میان آغوش حقیقت نبضت پرپر زد .
دوست داشتن هایت را به روی دست بگیر تا همه بدانند
اگر صدای له شدنت را میان قدم های آدم ها شنیدی مبادا صدایت را به باد برسانی
سکوت را کنار دلت بنشان.
اگر کسی آمد و زخم را به زندگی ات پینه زد مبادا خیالت ترک بردارد
عمیق تر از این خراش ها به رگ زندگی ات میریزد که نمیدانی،
بلندمان کردند که به آغوش آدم های دیگربرویم و زخم هایشان را به جان بخریم
آدم مبهوت این "آدم " می ماند
تمام این ها را به گوشمان آویز کردند
حرف هایمان را به دل دیگران جار زدند
افسوس که هیچوقت قلب کسی برای این مردگی هایمان نتپید
تا کمی حواسش به لبخندهای تلخی که حکایت از خروارها شکستن است ،باشد...!