ای عاشقان ای عاشقان پیمانه را گم رده ام

ای عاشقــان ای عاشقـــان پیمانه را گــــم كرده ام

دركنج ویـــران مــــانده ام ، خمخــــانه را گـــم كرده ام

هم در پی بالائیــــان ، هم من اسیــر خاكیان
هم در پی همخــــانه ام ،هم خــانه را گم كرده ام

آهــم چو برافلاك شد اشكــم روان بر خاك شد
آخـر از اینجا نیستم ، كاشــانه را گم كرده ام

درقالب این خاكیان عمری است سرگردان شدم
چون جان اسیرحبس شد ، جانانه را گم كرده ام

از حبس دنیا خسته ام چون مرغكی پر بسته ام
جانم از این تن سیر شد ، سامانه را گم كرده ام

در خواب دیدم بیـــدلی صد عاقل اندر پی روان
می خواند با خود این غزل ، دیوانه را گم كرده ام

گـــر طالب راهی بیــــا ، ور در پـی آهی برو
این گفت و با خودمی سرود، پروانه راگم كرده ام