یه روزم میرسه که دلتنگی مقصدشو عوض میکنه

یه روزم میرسه که دلتنگی مقصدشو عوض میکنه...
یه روز به خودت میای و می بینی به جای منِ همیشه عاشق، تویی دلت تنگه که، یه تنه تمام تقدس عشقُ به لجن کشیده بودی....
یه شبم بی خوابی مهمون چشمای تو میشه و خاطره هایی که جا گذاشته بودی، راه نفس کشیدنتُ می بندن...
بالاخره میرسه اون لحظه که به یاد بغض تو صدام اشکات امونتُ ببرنُ یادت بیاد چطور یه شبه ، حسُ روح یه دخترُ کشتی...
لحظه ای که نه عقلو منطقت به کارت میاد، نه غروری که به خاطرِ حفظ کردنش کل وجودمو له می کردی...
یه بار که با درد نبودنم از خواب بپری میفهمی تلخی نداشتن ،چقدر می تونه سختُ نابود کننده باشه....
تیغ پشیمونی که بیخ گلوتو چسبید شاید یاد بگیری رفتن و ول کردن آدما حکمش از قتل سنگین تره و هیچ وقت نمیشه از کثیفی گناهش تبرئه شد...
شاید یاد بگیری حس کسی رو بازیچه ی خودخواهیات نکنی که مبادا دلش بشکنه و مبادا آه دل شکستش ،تمام عمر تیشه به ریشه ی خوشبختیت بزنه....