عشق، تَن نیست؛ بَزَک نیست؛ هوس نیست؛ هواست

عشق، تَن نیست؛ بَزَک نیست؛ هوس نیست؛ هواست
عشق یک پنجره خورشید، در ایوان شماست

رنگِ آوازِ قناری‌ست؛ بهشت است، بهشت
عشق، آن کهنه کتابی که به امضای خداست

عشق دنیای قشنگی‌ست پُر از بابونه
آسمانش پُرِ پَرواز و پَرِ چلچله‌هاست

فاصله، شوخیِ بی‌مزه‌ی عاشق شدن است
دل که پیوست به معبودِ خودش؛ دور کجاست؟

عشق تنها پُلِ پیوستنِ لبهاست به هم
بوسه‌ی عشق به هر حال، حلال است و رَواست

روی پیراهنِ من عطرِ نگاهش باقی‌ست
گرچه دور است ولی چشم و دلش خانه‌ی ماست

هر چه از عشق بگوییم و بخوانیم کم است
عشق، تَن نیست؛ بَََزَک نیست؛ هوس نیست؛ هواست