ماندنی ها ورفتنی ها

(ماندنی ها ورفتنی ها)
از کتاب ؛پدیده شناسی هویت انسانی
۲۶- در حال زیستن یعنی همه حوادث و آدمهای گذشته را در خود داشتن و زیر نظر خود نگهداشتن و با آنها همزیستی کردن.

۲۷- در حال زیستن یعنی با جهان و جهانیان زیستن. با دوست و دشمن زیستن . با کل تاریخ گذشته و آینده زیستن .جهانی زیستن .
۲۸-محور گذشت زمان در واقعه پیر شدن و بیمار و ناتوان شدن است. و لذا آدم تا رنجور نشده و از بسیاری از اعمال و عادات و امیال خود ساقط نشده احساس گذشتن و تاریخ را ندارد.

۲۹ - گذشت زمان آدمی را جبراً دچار تحول شخصیت می‌کند و امکان نوع دگر زیستن و متفاوت بودن را پدید می آورد .

۳۰- آدمی اگر پیر نمی‌شد ، فقیر نمی‌شد ، بیمار نمی‌شد ، تنها نمی‌شد و همواره در شرایط ایده آل می زیست فقط یک نوع زندگی را تجربه می‌کرد. آدمی بمیزانی که شرایط ایده آل و مطلوب نفس خود را از دست می دهدامکان معنوی زیستن و باطنی تر زیستن را پیدا میکند . نوع دگر زیستن . با خود زیستن .
۳۱ -مرگ کاملترین مجال با خود زیستن و تنها بودن است.

۳۲ -از دست رفته‌ها و گذشته‌ها همان معنویت انسان هستند . یعنی تا ماده از دست نرود معنا نمیشود.
تألیف:«استاد علی اکبر خانجانی »