عکس ها ...

عکس ها ...
همیشه راستش را نمی گویند...
عکس ها هیچ وقت نمی گویند ...
آن صاحب لبخند ...
صبح بیدار شده است...
و نشسته است لبه ی تخت...
خیره شده است به جائی ...
در میانِ مرز باریک خیال و واقعیت
همان جایی که رنج هایش را ...
داخل کمد ذهن آشفته ی زمین ...
مخفی می کند...
عکس ها هیچ وقت نخواهند گفت ..
در پس آن چهره های زیبا ...
چه غم ها و غصه هایی ...
توی تختخوابِ خاطرات رخ نداده...
خوابیده است....
عکس ها یک لحظه را ...
منجمد می کنند ...
و تو را فریب می دهند ...
که یادت برود آدمی ...
در این سیاره ی رنج تنهاست ...
هرچند فریب خوبی ست .........