قاتلی در مقابل دیگری / پارت ۲۰

پارت #۲۰





باران شدیدی می‌بارید ، قبرستان حال و هوای عجیبی داشت نوعی مه سنگین در باران .
آقای ثارون از پنجره به بیرون نگاه می‌کرد و با صدای محکم و لحن جدی همیشگی اش گفت:
[پدرم‌ معتقد بود فقط زمانی باران روی قبرستان میباره که تمام مرده ها کاملا فراموش شده باشن]

بعد از مدتی خیره شدن به باران از پنجره با صدای آرام‌تر ادامه داد:
[یعنی قراره منم اینجوری فراموش بشم؟].


اگرچه به خاطر درختی کج در گوشه قبرستان روی یکی از قبر ها قطرات بارون نمی‌ریخت ، یک قبر کوچک با نوشته‌ی (آیریس) که تنها قبر خشک قبرستان بود.



درب فلزی قبرستان با لگد آیزاس باز شد و نامورو و آیزاس و جئی باهمدیگه وارد شدن .

آیزاس لبخندی بر لب داشت و چشمان قرمز درخشانش پر از خونخواهی و میل به کشتار بود .

جئی با چهره ای جدی و سرد وارد شد ، داخل چشمان آبی رنگ جئی هیچ اثری از زندگی و شادی نبود کاملا بی احساس و بی روح ، فقط خسته بود .

نامورو به آرامی‌ پشت سر آیزاس حرکت می‌کرد و در تاریکی قبرستان همچنان ظاهرش ترسناک بود ، صورتش پر از زخم بود و حتی تیکه های شیشه شکسته هنوز داخل صورتش گیر کرده بودن ، از چهره زخمی نامورو نمی‌شد هیچ احساسی رو تشخیص داد اگرچه یک چشمش که هنوز‌ توانایی دیدن داشت احساساتی داخل خودش حبس کرده بود احساساتی مثل غم و اندوه و نفرت .

آیزاس جلوی تنها قبر خشک داخل قبرستان ایستاد و به نوشته روی قبر خیره شد .
باران انگار هر لحظه شدیدتر می‌شد و حتی دیدن اطراف را سخت کرده بود . جئی به آرامی به سمت درب عمارت وسط قبرستان رفت و اسلحه اش را به سمت بالا گرفت و با لحن جدی گفت:
[آیزاس حالا که رسیدیم‌ توضیح بده]

آیزاس با خنده ای آرام گفت:
[خودت چرا متوجه نمیشی آقای پلیس؟]

جئی به آرامی به درب عمارت فشار آورد و متوجه باز بودن درب شد ، انگار درب از عمد باز گذاشته شده بود.
زمانی که جئی داخل عمارت رفت آیزاس و نامورو دنبالش نرفتن .

نامورو تیکه شیشه را محکم در مشتش گرفت و پشت آیزاس که به قبر نگاه می‌کرد ایستاد و با خشم و نفرت گفت:
[تو حق نداری اینجوری با من برخورد کنی]


.
ادامه‌ دارد ...

#متن #داستان #رمان