بسم الله الرحمن الرحیم

بسم الله الرحمن الرحیم
پاسخ قسمت سوم :
چنان که در زیارت عاشورا می‌ گوییم : اَللَّهُمَّ إِنَّ هَذَا یوْمٌ تَبَرَّكَتْ بِهِ (فِیهِ) بَنُو أُمَیةَ - وَ هَذَا یوْمٌ فَرِحَتْ بِهِ آلُ زِیادٍ وَ آلُ مَرْوَانَ بِقَتْلِهِمُ الْحُسَینَ صَلَوَاتُ اللهِ عَلَیهِ‌ - خدایا این روز روزی است که بنی امیّه، به آن تبرّک جستند به یک دیگر تبریک گفتند - و امروز روزی است که خوشحال شدند به این روز خاندان زیاد و خاندان مردان، به خاطر کشتن حسین، درود خدا بر او.
هنگام پیروزی و غلبه بر مسلمانان، و به شهادت رساندن امامان یا بزرگان، سران دشمنان به یکدیگر تبریک می‌ گویند، یعنی برکت و ماندگاری این پیروزی را آرزو می کنند اما، زیر مجموعه و جیره‌ خواران، خوشحال می‌شوند که زمینه و امکانات، برای ظلم وفساد آنها مساعدتر شده است!
بلکه ظهور، آغاز قیام جهانی حضرت علیه حاکمیت کفرجهانی در نظامات سلطه وبرچیده شدن ظلم و جنایت، و فراهم نمودن عرصه برای رشد،به برکت استیلای حکومت عدل الهی در جهان می‌ باشد.
ھ) - چه باید کردها؟ :
بنابراین، شیعۀ منتظر، پس از ارتقای مستمرسطح دانش و بینش بصیرت، در شناخت ولایت، امامت، حضرت امام مهدی و مهدویت، و نیز امر غیبت و ظهور؛ با رعایت تقوا در هر امری، در خود سازی جهاد اکبر می‌کوشد و به موازات برای ارتقای سطح دانش و بینش دیگران نیز تلاش می‌نماید؛ و مبتنی بر دو اصل تولا و تبرا که مستلزم دوست شناسی و دشمن شناسی می‌باشد؛ به حدّ توان و امکانات، در مساعدتر نمودن شرایط برای تعجیل در ظهور، تلاش و مجاهدت تلاش دشمن‌ ستیز می‌نماید؛ خواه درسنگر عبادت باشد، یا کسب علم، یا کار و تجارت، یا خدمت به دیگران در راه خدا، یا انواع جهادها و از جمله جهاد تبیین که ضروری‌ ترین نیاز اذهان عمومی جهانیان می‌باشد.
و) - ظهور ؛ شیعۀ منتظر می‌داند که امر ظهور، مانند مرگ یا قیامت، گام به گام محقق می‌گردد و یک روزی هم به گام آخر می‌رسد و ظهور واقع می‌ شود؛ بنابراین، از هم اکنون خود را در جریان امر ظهور می‌ بیند؛ لذا غیبت برای دیگران، برای او مرحله و نمودی از ظهور می‌باشد.
چنین شیعۀ منتظری، با امام زمانش ارتباط نزدیک و مستمر دارد؛ با ایشان سخن می‌گوید، از ایشان راهنمایی می‌ طلبد، و برای تعجیل در ظهور نهایی و آغاز قیام جهانی بسیار دعا می‌کند و البته در راستای استجابت دعاهای خود گام برمی دارد؛ که حضرت امام رضا علیه السلام فرمودند: مَن سَألَ اللّه َ التَّوفيقَ و لَم يَجتَهِد فَقَدِ استَهزَأَ بِنَفسِهِ - هر کس از خداوند متعال توفیق بطلبد و در تحقق آن نکوشد، خودش را مسخره کرده است.(ميزان الحكمه‌، ح 2790)(پایان)