پارت

#پارت_7
آقای مافیا ♟🎲

همین که خواستم برم بیرون
یهو صدای مردونه ای رو تو خونه شنیدم

به نظرم خیلی آشنا میومد
که با حرف مامان مطمئن شدم

_ اخه رادمان جان دختره بی چشم و رو میدونی
رفته تو دانشگاه چیکار کرده

+مادر من ، من این خانم تبریو میشناسم
به شدت رو مخ
غیر قابل تحمل
و پول پرست و.... و.... و.....

_اخه پسرم.........

+مامان برو از آفاق عذر خواهی کن

وایییییی باورم نمیشد داداش رادمان باشه دلم براش یه زره شده
بود از وقتی رفت سربازی ندیدمش حتی وقتی مرخصی میگرفت و میومد دیدنمون

بدون اینکه به قیافه داغونم توجه کنم

از اتاق بیرون زدم و وقتی داشتم از پله ها پایین میومدم نزدیک بود با سر بیوفتم

اما اخرش به داداشم رسیدم و محکم بغلش کردم

اونم من و بغل کرد و بعدش به صورتم نگاهی کرد و گفت:

_آفاق این چه وضعیه چرا صورتت اینطوریه

+هیچی داداشی

داشتم با رادمان حرف میزدم که مامان گفت

_ عه آفاق فقط بخاطر اینکه گفتم نمیزارم بری
دانشگاه انقدر گریه کردی
#رمان
#مافیا
#مافیایی
#roman
#mafiya
#حمایت