لزوم خودداری از شهوترانی و لذتجویی

لزوم خودداری از شهوت‌رانی و لذت‌جویی

لذت‌های مادی و شهوت‌ها را خداوند برای گذران امور دنیا و البته برای ابتلا و امتحان بندگانش آفریده است تا از آن‌ها در دایره و محدوده‌ای که معین کرده است استفاده کنند و آن‌ها را وسیله‌ای قرار بدهند برای آباد کردن آخرت خود نه اینکه آن‌ها هدف باشند برای زندگی در دنیا. بنابراین باید شهوت‌ها و لذت‌ها در اختیار انسان باشند نه اینکه انسان بنده شهوت‌ها و لذت‌ها باشد چراکه به فرموده حضرت امیرالمؤمنین علیه‌السلام: «انسان آزاد اگر به بردگی بندگان خود تن دردهد بهتر از آن است که بندهٔ شهوات خویش گردد».[1]

بندگی شهوت با افتادن در ورطه گناه و معصیت ملازم است چراکه به فرموده حضرت امیرالمؤمنین علیه‌السلام: «هیچ معصیتی از معاصی خداوند نیست مگر اینکه با شهوتی همراه است. پس، رحمت خدا بر انسانی که از شهوات خویش بازایستد و هوای نفْس خود را سرکوب کند؛ زیرا که این نفْس به‌سختی از شهوات بازمی‌ایستد و همواره به نافرمانی برخاسته از هوس، گرایش دارد.»[2]

اگر شهوت‌ها و لذت‌های دنیا پایدار بودند یا به ناراحتی و درد ختم نمی‌شدند بازهم توجیه‌پذیر بودند، ولی افسوس که هرگز چنین نیست و به فرموده حضرت امیرالمؤمنین علیه‌السلام:

«آغاز شهوت، لذت است و پایانش نابودی.»[3] پس بازهم به فرموده حضرت امیرالمؤمنین علیه‌السلام: «در لذتی که پشیمانی به بار می‌آورد و شهوتی که درد و ناراحتی در پی دارد، خیری وجود ندارد.»[4]

[1]. شرح ابن ابی الحدید، ج 20، ص 334، کلمهٔ 832.

[2]. ما مِن مَعصیهِ اللّهِ شَی‌ءٌ إلّا یأتی فی شَهوَهٍ، فرَحِمَ اللّهُ امرأً نَزَعَ عن شَهوَتِهِ، و قَمَعَ هَوی نَفسِهِ؛ فإنّ هذهِ النَّفسَ أبعَدُ شَی‌ءٍ مَنزِعا، و إنّها لا تَزالُ تَنزِعُ إلی مَعصیهٍ فی هَوی. میزان الحکمه، ج 12، ص: 311 حدیث 20512.

[3]. أوَّلُ الشَّهوَهِ طَرَبٌ، وآخِرُها عَطَبٌ. غررالحکم، ح ۳۱۳۳.

[4]. غررالحکم، ح ۱۰۹۰۱.

#شهوت
#شهوت_رانی
#شهوت_و_سکس
#کنترل_شهوت

لینک مطلب: http://nidamat.com/22121