تو اگر خویشِ منی پیشِ منی نیش چرا؟! میکنی قلبِ مرا عرصه یِ تشویش چرا؟ ای که آزار مرا مشیِ مداوم کردی! من که سرباز توأم مات چرا؟ کیش چرا؟
دیدگاه ها (۹)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.