به این فکر می کنم که

به این فکر می‌کنم که
«سبز» زندگی‌ام کیست؟
یا بهتر بگویم«سبزتر» زندگی‌ام کیست!
آدم‌های اطرافم را الک می‌کنم و می‌بینم که
آنهایی که از فیلتر سرسخت افکارم رد می‌شوند، الماس‌های سبز زندگی‌ام هستند!
آنهایی که سلول‌های حسادت توی وجودشان عقیم‌ است
و پای ریا و دو‌رویی در شخصیت‌شان
هرگز باز نمی‌شود!
به این فکر کردم که سبزترین‌های من
چقدر حضور پررنگی توی بهترین احساسات من دارند
همان‌ احساساتی که قشنگ‌ترین
خاطرات و تجربیات جهان‌اند برای من!
سبزهای دوست داشتنی‌ام!
بمانید برای قلب کوچکم
که انگیزه‌ی زیست و امید آینده‌ی من هستید
که اگر یک تار مو از سر شما کم شود،
جهانم با خاک یکسان است!