سالهابعدشاید

سالهابعدشاید
اردیبهشت باشد وباران یکریزببارد
شیشه ها خیس و کتری درحال جوش
ومن توی اشپزخانه مشغول شستن ظرف وظروف
زیرلب شعرهای فروغ رازمزمه کنم
چایی رادم کنم وبنشینم روی کاناپه نزدیک به پنجره وبرای دخترم که اصلاشبیه تونیست شال گردن ببافم وزیرلب یک ترانه غمگین رابخوانم
برای پسرم که شبیه من است کتلت درست کنم برشته وکبابی جوری که تودوست داشتی واشکهایم اهسته توی ماهیتابه بچکد وروغن توی چشمهایم بپاشد ومثل دلم بسوزد..
وبیچاره همسرم که لقمه های بی عشق را
یکی یکی دردهانش میگذارد ومظلومانه لبخندمیزند چایی رابی قندمینوشد
وبدون شال دست بافِ من به خیابان می رود..
گناه تمام اینهابه گردن توست
که دخترم شبیه تونیست
وپسرم که بایدکتلتهایی راکه تودوست داشتی بخورد
وآن مردبیچاره ای که هیچوقت نمیتواندبودن درکناریک زن عاشق راتجربه کند
وظرفهایی که پوستشان کنده میشوند ازبس شسته میشوند تاخاطرات تومرورشود
شایدمن نیزدراین گناه بزرگ سهیمم
منی که توراشروع کردم
وهیچوقت و
هیچ کجاتمامت نکردم..