گرچه دل کندی و رفتی وفراموش نشد

گرچه دل کندی و رفتی وفراموش نشد
خاطرو یاد دلت لحظه ای خاموش نشد

گرچه با رفتن خود شعله برافروخته ای
تب آن شعله ولی آتش آغوش نشد

گرچه مجبورشدی ، دل بکنی از دل ما
این دل ازچهره هرساحره مدهوش نشد

گرچه تن جای دگربود و دلت جای دگر
حسرتی مانده ! دلم با تو همآغوش نشد

گرچه هرتکه ازعشقت به دلم جامانده
دردلم ذره ای ازعشق تو مخدوش نشد

گرچه دل ، خسته ازاین داغ فراقست ولی
لحظه ای عشق تو درخاطره بی جوش نشد