دیروز صدای داد و قال همسایه بغلیمون

دیروز ، صِدایِ داد و قالِ هَمسایه بَغَلی‌مونـ ،
شُده بود آفَت‌ِ گوش‌هایِ بی نَوایَم !
مَردِ هَمسایه صِدایِ دادِش رو کَرده بود غَزَل !
عینِ بُلبُل ، نَوا می‌زَد، که چی ؟!
که می‌گُفت :
"خونه بابات نَبایَد سه روز بِمونی ! "
از مَرد هِی داد و از زَن هِی خواست !
آخَرِش که صِداشون خَش بَرداشت،
خانومِ هَمسایه گُفت :
«بابا اینا از مَشهَد اومَدَن !»
مَردِ هَمسایه خیلی آروم گُفت :
"برو!
سه روز دیگه تو از ‹خونه بابات› بیا،
مَن از ‹مَریض‌خونه› ! ..."

دِلبَریِ قَشنگی بود واقعاً ... :))
میگَن این رَسمِ لوتی‌هایِ عآشقِ که وَسَطِ دَعوا
یه هَمچین نِرخی تَعیین می‌کُنن ! :)😌🦋🌱،"
























[«وَ هَر ڪَسے را دوست دارید
گاه و بے گاه بہ او یاد‌آورے ڪُنید،🙂🦋🌱»
(امـام‌باقـر؏)]



#آناهیتا 🖤