ﺍﯼ ﺧﻮﺵ ﺁﻥ ﻟﺤﻈﻪ ﮐﻪ ﺑﺮﮔﯽ ﺯ ﮔﯿﺎﻩ ﺗﻮ ﺷﺪﻡ

ﺍﯼ ﺧﻮﺵ ﺁﻥ ﻟﺤﻈﻪ ﮐﻪ ﺑﺮﮔﯽ ﺯ ﮔﯿﺎﻩ ﺗﻮ ﺷﺪﻡ
ﺳﺒﺰﻩ ﺍﯼ ﺳﯿﺮ ﺑﻪ ﺍﮐﺴﯿﺮ ﻧﮕﺎﻩ ﺗﻮ ﺷﺪﻡ

ﺁﻧﻘﺪﺭ ﺟﻠﻮﻩ ﻧﻤﻮﺩﯼ ﺑﻪ ﺩﻭ ﭼﺸﻤﻢ ﮐﻪ ﺷﺒﯽ
ﺧﯿﺮﻩ ﺑﺮ ﭘﯿﺮﻫﻦ ﻭ ﺳﯿﺐ ﮔﻨﺎﻩ ﺗﻮ ﺷﺪﻡ

ﺍﺯ ﻫﻤﺎﻥ ﺷﺐ ﮐﻪ ﻧﻤﺎﯾﺎﻥ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩﯼ ﺑﻪ ﺍﻓﻖ
ﻋﺎﺷﻖ ﭼﺸﻢ ﻭ ﻟﺐ ﻭ ﭼﻬﺮﻩ ﯼ ﻣﺎﻩ ﺗﻮ ﺷﺪﻡ

ﻣﺎﻧﻊ ﺳﯿﺮ ﻭ ﺗﻤﺎﺷﺎ ﺻﻒ ﻣﮋﮔﺎﻥ ﺗﻮ ﺑﻮﺩ
ﺳﺎﺩﮔﯽ ﮐﺮﺩﻡ ﻭ ﺗﺴﻠﯿﻢ ﺳﭙﺎﻩ ﺗﻮ ﺷﺪﻡ

ﭼﻮ ﮔﺸﻮﺩﯼ ﺑﻪ ﺳﺤﺮ ﮔﻮﺷﻪ ﺍﯼ ﺍﺯ ﭘﻨﺠﺮﻩ ﺭﺍ
ﺧﻨﮏ ﺍﺯ ﻟﻄﻒ ﻧﺴﯿﻤﯽ ﺑﻪ ﭘﮕﺎﻩ ﺗﻮ ﺷﺪﻡ

ﺳﺎﻟﻬﺎ ﺩﯾﺪﻩ ﻭ ﺩﻝ ﺭﺍ ﻧﺴﭙﺮﺩﻡ ﺑﻪ ﮐﺴﯽ
ﻭﻟﯽ ﺁﺷﻔﺘﻪ ﯼ ﺁﻥ ﭼﺸﻢ ﺳﯿﺎﻩ ﺗﻮ ﺷﺪﻡ

ﺑﺴﭙﺮﺩﻡ ﺑﻪ ﺗﻮ آخر ﺩﻝ ﺑﺤﺮﺍﻥ ﺯﺩﻩ ﺭﺍ
ﻫﻤﭽﻮ ﮔﺮﺩﯼ ﺑﻪ ﻫﻮﺍ ﻫﻤﺮﻩ ﺭﺍﻩ ﺗﻮ ﺷﺪﻡ

ﺍﯼ ﻋﺴﻞ ﺷﻮﺭ ﺟﻮﺍﻧﯽ ﺑﻪ ﺑﻄﺎﻟﺖ ﺑﮕﺬﺷﺖ
ﭘﯿﺮﯾﻢ ﺩﺍﺩ ﮔﻮﺍﻫﯽ ﮐﻪ ﺗﺒﺎﻩ ﺗﻮ ﺷﺪﻡ