کاش در انتهای این مسیر

کاش در انتهای این مسیر،
کسی منتظرم باشد.
آنقدر خسته‌ام از دویدن و تلاش کردن و ادامه دادن‌های پیاپی که نیاز دارم حس کنم چیزی تا پایان راه نمانده. نیاز دارم حس کنم کسی در انتهای این مسیر، در انتظار من ایستاده و برایم آغوش باز کرده.
نیاز دارم حس کنم رسیدنِ من برای کسی اهمیت دارد، که می‌رسم، می‌بینمش، چشمانم از خستگی سیاهی می‌رود و خودم را در آغوش امنش می‌اندازم.
کاش کسی در انتهای این مسیر ایستاده‌ و مشتاقانه تمام تلاش‌های مکرر و بیش از توان مرا دیده‌باشد.
کاش فقط یک‌ نفر باشد که باور داشته‌باشد؛ من فرق می‌کنم با آنانی که سواره به مقصد رسیده‌اند. منی که تمام راه را با پاهای زخمی و بی‌طاقتم می‌دویدم...
🌱