اگر آمدی،

اگر آمدی،
خبرم کن
در خانه بمانم
که از اندوه نمیرند
شمعدانی‌های منتظر و ماهی‌های حوض!
و لبخندی که به شوق بر لبانم می‌بندد
که تو بیاییُ کسی خانه نباشد...