م

ﺁﺧﺮﯾﻦ ﺩﯾﺪﺍﺭِ ﻣﻦ ﺩﺭ ﭼﺸﻢ ﺗﻮ ﺟﺎ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺍﺳﺖ
ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺩﻧﯿﺎم ﻣﯿﺎﻥِ ﺗﯿﺮﮔﯽ ﻭﺍ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺍﺳﺖ

ﺑﯽ ﺑﻬﺎﻧﻪ ﺍﺯ ﺗﻤﺎﻡِ ﻫﺴﺘﯽِ ﻣﻦ ﺭﺩ ﺷﺪﯼ
ﺭﻭﯼ ﻗﻠﺒﻢ ﺭﺩِّ ﭘﺎﯾﺖ ﭼﻮﻥ ﻣﻌﻤّﺎ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺍﺳﺖ

ﺩﺭ ﺳﮑﻮﺗﻢ ﺭﻭﺯ ﻭ ﺷﺐ ﺩﺍﺋﻢ ﻣﺮﻭﺭﺕ ﻣﯿﮑﻨﻢ
ﭼﻬﺮﻩ ﺍﺕ ﺩﺭ ﻗﺎﺏ چشمانم ﭼﻪ ﺯﯾﺒﺎ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺍﺳﺖ

ﻣﻌﺒﺮِ ﺍﻧﺪﯾﺸﻪ ﺍﻡ ﺩﺭ ﺍﺯﺩﺣﺎﻡِ اشکﻬﺎﺳﺖ
ﺑﺎﻍِ ﻟﺨﺖِ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺩﺭ ﺳﻮﺯ ﻭﺳﺮﻣﺎ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺍﺳﺖ

ﺩﺭ ﮐﻨﺎﺭِ ﺗﮏ ﺩﺭﺧﺖِ ﺭﻭﺯﻫﺎﯼ ﻋﺎﺷﻘﯽ
فکرِ ﺗﻨﻬﺎﺋﯽِ ﺗﻮ ، ﺗﻨﻬﺎ ﯼِ ﺗﻨﻬﺎ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺍﺳﺖ

ﺭﻭﺡ ﺳﺮﮔﺮﺩﺍﻥ ﻣﻦ ﺁﺷﻔﺘﻪ ﺍﺯ ﺍﻣﺮﻭﺯﻫﺎﺳﺖ
ﺑﺲ ﮐﻪ ﻓﺮﺩﺍ ﺁﻣﺪ ﻭ ﭼﺸﻤﺶ ﺑﻪ ﻓﺮﺩﺍ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺍﺳﺖ

از تن رنجور من چیزی نمانده ای دریغ
این تن رنجور هم در رنجها جا مانده است

ﺩﺭ ﺩﻝِ ﺗﻨﮕﻢ ﺍﻣﯿﺪِ ﺩﯾﺪﻥِ ﺗﻮ ﺯﻧﺪﻩ ﺍﺳﺖ
ﻣﺮﺩﻩ ﺍﯼ ﺩﺭ ﮔﻮﺭِﺧﻮﺩ ﺑﺎ ﺁﺭﺯﻭﻫﺎ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺍﺳﺖ