اسمش قمر بود

+اِسمش قمر بود ...
خودش قرصِ قمر !
همسایه دیوار به دیوارمون بود
محله ی پدریم ، توو دماوند ...
از وقتی که خودمو شناختم ، میخواستمش ...
اونقدر میخواستمش که روزم ، روز نمیشد
اگه توو کوچه از کنارش رد نمیشدم که اونم
زیر پَرِ چادرِ گل شیپوریش ، یه سلامی ،
جویده جویده ... ، بگه و بِره
اصلیتش واسه همین اومدم طهرون !
که زندگی بسازم ...
بسازم و برگردم با سرِ بالا دستشو بگیرم
اما خبردار شدم به ضرب و زورِ باباش
سال به ته نکشیده ، شوهر کرد و
رفت ...

-پس اون صبحی که میگین
برا شماهم هنوز نیومده !
که اگه اومده بود ، این بغضتون چیه ... !؟

+همیشه یه چیزی از وجود معشوق ،
توو قلب عاشق ته نشین میشه ، برا همیشه
حتی اگه همدیگرو ترک کنن
اما این فقط یه طرفه سکه ست پسرم

-و اون طرف سکه ؟

+اینکه اگه دنیا اندازه ی یه نفر کوچیک بشه
و اون یه نفر ، اندازه ی خدا واست بزرگ بشه ،
اگه یه روزی ترکت کنه و بره
اون وقت دین و دنیاتو ، باهم میبازی ...