من آنقدر معمولی هستم که هیچ کس شیفته ی حرف زدنم نشود

من آنقدر معمولی هستم که هیچ کس شیفته ی حرف زدنم نشود ،
قلب هیچ کس با دیدنم نلرزد ،
کسی برای چشم هایم نمیرد ،
و شعری در وصف پیچ و خم گیسوانم سروده نشود ...
من آنقدر معمولی هستم که
هیچ کس با خندیدنم ته دلش ضعف نرود ،
هیچ کس از نبودنم غصه اش نگیرد و
جای خالیم توی ذوق نزند ...
من یک آدم معمولی هستم ،
ولی من دوست داشتن را بلدم ،
اینکه با تمام وجودم یک نفر را دوست داشته باشم بلدم ،
اینکه برای بودنش و ماندنش از جان و دل مایه بگذارم هم بلدم ...
من معمولی هستم ،
ولی همین منِ معمولی میداند باید
پای خواسته اش بایستد ...
برای چشمهای کسی که دلش را لرزانده شاعری کند
و دلش از خنده یک نفر ضعف برود ...
همینِ منِ از معمولی معمولی تر
تمام قد پای دوست داشتن ماندن را ولی خوب بلد است ...!