بسم الله الرحمن الرحیم

بسم الله الرحمن الرحیم
قسمت اول :
امیرالمؤمنین، امام علی علیه السلام
نهج البلاغه، بخشی از نامه 31 -
وَ الْحُرْفَةُ مَعَ الْعِفَّةِ خَيْرٌ مِنَ الْغِنى مَعَ الْفُجُورِ - مال اندک همراه با عفت نفس از ثروت با گناه بهتر است
وَ الْمَرْءُ اَحْفَظُ لِسِرِّهِ - آدمی‌ راز زندگیش را بهتر از دیگران حفظ می‌کند.
وَ رُبَّ ساع فيما يَضُرُّهُ. مَنْ اَكْثَرَ اَهْجَرَ، وَ مَنْ تَفَكَّرَ اَبْصَرَ -چه بسا کوشنده‌ای‌ که تلاش و سعیش به او زیان می‌ زند. زیاده‌ گو، هرزه‌گو می‌‌گردد، و آن که نسبت به امورش اندیشه کند بینا می‌‌شود.
قارِنْ اَهْلَ الْخَيْرِ تَكُنْ مِنْهُمْ، وَ بايِنْ اَهْلَ الشَّرِّ تَبِنْ عَنْهُمْ - به اهل خیر نزدیک شو تا از آنان گردی‌، و از اهل شر جدا شو تا از آنان به حساب نیایی‌.
بِئْسَ الطَّعامُ الْحَرامُ، وَ ظُلْمُ الضَّعيفِ اَفْحَشَ الظُّلْمِ-بدترین خوراک،‌ خوراک حرام است، و ستم بر ضعیف زشت‌ ترین ستم‌ هاست.
اِذاكانَ الرِّفْقُ خُرْقاً كانَ الْخُرْقُ رِفْقاً-آنجا که نرمی‌ درشتی‌ است درشتی‌ نرمی‌ است.
رُبَّما كانَ الدَّواءُ دَاءً وَ الدّاءُ دَواءً -چه بسا دارو درد، و درد درمان است.
وَرُبَّما نَصَحَ غَيْرُ النّاصِحِ، وَ غَشَّ الْمُسْتَـنْصَحُ - چه بسا خیرخواهی‌ کند آن که خیرخواه نیست،وخیانت ورزدکسی‌ که ازاو نصیحت خواسته شده .
وَ اِيّاكَ وَ الاِتِّكالَ عَلَى الْمُنى فَاِنَّها بَضائِعُ النَّوْكى - از اعتماد به آرزوها بپرهیز که سرمایه احمقان است.(ادامه دارد...)