دلنوشته

چون غنچه که از زشتی، با خار قشنگ است
دل بستن مشکوک من و یار قشنگ است

ای کاش که چشمان تو بر سینه ی تان بود
با پنجره، دل سنگی دیوار قشنگ است

فهمیده ام از گریهٔ برخورد دو تا ابر
اشک من و تو لحظهٔ دیدار قشنگ است

از وصلت بی حاصل با هم گله ای نیست
در بی ثمری سرو و سپیدار قشنگ است

تاوان تماشای تو بر ماهی سُرخت
در تنگ بلوری من انگار قشنگ است

سرخی لب و خال لب و دلهرهٔ ما
خال و خط، بر پیکرهٔ مار قشنگ است

رسوایی هر غنچه گذرهای نسیم است
ننگی به دلم بگذر و بگذار قشنگ است

این گریهٔ پنهانی بی ناله و بی اشک
ای بغض مرا مرد نگهدار قشنگ است