عسلی رمان

#چند_دقیقه_دلت_را_آرام_کن

#اقا_بایدبطلبه

#قسمت_دهم
ڪہ دیدم همون انگشترے ڪہ زهرا خریدہ بود تو دستشه؟
نمیدونم چرا ولے بغضم گرفتہ بود؟
من اولش فقط دوست داشتم با اقا سید ڪل ڪل ڪنم ولے چرا الان ناراحتم؟!
نڪنہ جدے جدے عاشقش شدم؟!؟
تا آخر جلسہ چیزے نفهمیدم و فقط تو فڪر بودم
میگفتم شاید این انگشترہ شبیه شہ
ولے نہ..جعبہ انگشتر هم گوشہ ے میز ڪنار سر رسیدش بود؟
بعد جلسہ با سمانہ رفتیم براے آخرین زیارت
دلم خیلییے شڪستہ بود؟
وقتے وارد صحن شدم و چشمم بہ گنبد خورد اشڪهام همینطورے بے اختیار میومد.
بہ سمانہ گفتم من باید برم جلو و زیارت ڪنم؟
سمانہ گفت خیلے شلوغہ ها ریحانہ؟
گفتم نہ من حتما باید برم و ازش جدا شدم و وقتے وارد محوطہ ضریح شدم احساس ڪردم یہ دقیقہ راہ باز شد و تونستم جلو برم.فقط گریہ میڪردم. چیزے براے دعا یادم نمیومد اون لحظہ .فقط میگفتم ڪمڪم ڪن.
وقتے وارد صحن انقلاب شدیم سمانہ گفت وایسا زیارت وداع بخونیم
تا اسم وداع اومد باز بے اختیار بغضم گرفت؟
یعنے دیگہ امروز همہ چیز تمومہ؟
دیگہ نمیتونیم شبها تو حرم بمونیم؟
سریع گفتم من میخوام بعدش باز دو رڪعت نماز بخونم؟
-باشہ ریحانہ جان☺️
مهرم رو گذاشتم و اینبار گفتم نماز حاجت میخوانم قربتا الے اللہ
اینبار دیگہ نہ فڪر آقا سید بودم نہ هیچڪس دیگہ…فقط بہ حال بد خودم فڪر میڪردم؟
بعد نماز تو سجدہ با خدا حرف زدم و بازم بے اختیار گریہ ام گرفت و اولین بار معنے سبڪ شدن تو نماز رو فهمیدم.
بعد نماز تو راہ برگشت بہ حسینیہ بودیم ڪہ پرسیدم:
-سمانہ؟؟
-جانم؟!☺️
-میخواستم بپرسم این اقا سید و زهرا باهم نسبتے هم دارن؟!