بسم الله الرحمن الرحیم
بسم الله الرحمن الرحیم
تشکر از نیروهای دست اندکار وجودمان :
پیش از هر چیز باید از نیروهای دست اندرکار وجودمان تشکر کرد. همانها که به بهترین وجه وجودمان را سرپا نگه داشتهاند. ابتدا نزدیکان و سپس غرباء. ابتدا تشکر و توجه به آنچه نزدیک است و آنگاه توجه و تشکر نسبت به آنچه دور می نماید. برخی انگار فقط غریبه نوازند و همواره توجهشان به آنسوی کهکشان هاست، به جاهای دوردست. و اینچنین از نیروهای نزدیک و دست اندرکار وجود خودشان غفلت میکنند. این غفلت صحیح نیست.
زیرا همین نیروهای ساختار وجودی خودماناند که موجب توجه ما به جهانهای دیگر می شوند. نمیتوان به خانهٔ خود بیاعتنا بود. نمی توان قدردان خادمانش نبود و انتظار رشد داشت. عدم توجه به نیروهای نزدیک و زندهٔ درونمان یک نقص بزرگ است. آنها مجاری آگاهیهای مایند. باید از تکتکشان تشکر کرد. چه مَن لَم یَشکُرِ المَخلُوقَ لَم یَشکُرِ الخالقَ -کسی که شکرگزار مخلوق نباشد، شکرگزار خالق نیز نیست.(وسایل الشیعه ج16 ص 312 باب 8 ح12)
آنکه از مخلوق تشکر نکند شکرگزاری خالق نیز نکرده است. گاهی با بدنت حرف بزن. از تک تک اعضایت تشکر کن که تو را سرپا نگه داشتهاند؛ از چشمانت از گوشهایت از قلب و پوست و گوشت و استخوانت از عقلت از جانت از روحت از همهٔ نیروهای پیدا و ناپیدای دستاندر کار وجودت تشکر کن. قدر دانشان باش. که تو با هماهنگی و انسجام آنهاست که زندهای. که میتوانی سیر و سلوک داشتهباشی، که میتوانی توجه به دور دستها نمایی. از نیروهای ساختار وجودت غفلت نکن و تا زندهای شکر گزارشان باش. این تشکر و قدردانی باعث میشود تا دوردستها را بهتر و واضحتر دریابی.
خود بودن، شکرگزاری عملی است - دیگران نمی توانند تو را از نیستی نجات دهند، نمی توانند تو را از مرگ بِرَهانند، پس بخاطر حرف دیگران زندگی نکن. لحظات ناب و نایاب زندگی ات را نسوزان. بخاطر حفظ چهره ات در نگاه دیگران، از خودت بیگانه نشو، فرصت زندگیت را هدر نده، حتی ساعتی از آن را. خداوند این زندگی را به تو هدیه داده است. آن خاص توست. هدیه ات را عزیز بدار که وقتی عزیزش بداری این بهترین سپاس و قدردانی است.
تشکر از نیروهای دست اندکار وجودمان :
پیش از هر چیز باید از نیروهای دست اندرکار وجودمان تشکر کرد. همانها که به بهترین وجه وجودمان را سرپا نگه داشتهاند. ابتدا نزدیکان و سپس غرباء. ابتدا تشکر و توجه به آنچه نزدیک است و آنگاه توجه و تشکر نسبت به آنچه دور می نماید. برخی انگار فقط غریبه نوازند و همواره توجهشان به آنسوی کهکشان هاست، به جاهای دوردست. و اینچنین از نیروهای نزدیک و دست اندرکار وجود خودشان غفلت میکنند. این غفلت صحیح نیست.
زیرا همین نیروهای ساختار وجودی خودماناند که موجب توجه ما به جهانهای دیگر می شوند. نمیتوان به خانهٔ خود بیاعتنا بود. نمی توان قدردان خادمانش نبود و انتظار رشد داشت. عدم توجه به نیروهای نزدیک و زندهٔ درونمان یک نقص بزرگ است. آنها مجاری آگاهیهای مایند. باید از تکتکشان تشکر کرد. چه مَن لَم یَشکُرِ المَخلُوقَ لَم یَشکُرِ الخالقَ -کسی که شکرگزار مخلوق نباشد، شکرگزار خالق نیز نیست.(وسایل الشیعه ج16 ص 312 باب 8 ح12)
آنکه از مخلوق تشکر نکند شکرگزاری خالق نیز نکرده است. گاهی با بدنت حرف بزن. از تک تک اعضایت تشکر کن که تو را سرپا نگه داشتهاند؛ از چشمانت از گوشهایت از قلب و پوست و گوشت و استخوانت از عقلت از جانت از روحت از همهٔ نیروهای پیدا و ناپیدای دستاندر کار وجودت تشکر کن. قدر دانشان باش. که تو با هماهنگی و انسجام آنهاست که زندهای. که میتوانی سیر و سلوک داشتهباشی، که میتوانی توجه به دور دستها نمایی. از نیروهای ساختار وجودت غفلت نکن و تا زندهای شکر گزارشان باش. این تشکر و قدردانی باعث میشود تا دوردستها را بهتر و واضحتر دریابی.
خود بودن، شکرگزاری عملی است - دیگران نمی توانند تو را از نیستی نجات دهند، نمی توانند تو را از مرگ بِرَهانند، پس بخاطر حرف دیگران زندگی نکن. لحظات ناب و نایاب زندگی ات را نسوزان. بخاطر حفظ چهره ات در نگاه دیگران، از خودت بیگانه نشو، فرصت زندگیت را هدر نده، حتی ساعتی از آن را. خداوند این زندگی را به تو هدیه داده است. آن خاص توست. هدیه ات را عزیز بدار که وقتی عزیزش بداری این بهترین سپاس و قدردانی است.
- ۳۴
- ۲۹ آذر ۱۴۰۴
دیدگاه ها (۰)
در حال بارگزاری
خطا در دریافت مطلب های مرتبط