و در کتاب آداب العشق آمده چون یار در کنار است، در آخر هفت

و در کتاب آداب العشق آمده چون یار در کنار است، در آخر هفته شایسته است شامگاه را تا نیمه های تاریکی شب با یار به تخته نرد و غنودن و آغوشیدن و بوسیدن بگذرانند، و فیلم ببینند، و یکی شان که صدای بهتری دارد کتاب بخواند، و در تختخواب بمانند و بنوشند و خوراکی بخورند. ساعتها بگذرانند بدین منوال، و هرگاه ساعات کش آمد یکدیگر را لاجرعه بنوشند تا مست شوند که تن یار کهنه شرابی است. و چون خورشید از سر کوه بلند سر برآورد؛ دلبر بخوابد و دلداده بنشیند به تماشای نفس کشیدن او. و روز که بردمید آهسته خود را جا بدهد در آغوش حضرتش، و دمی بیاساید تا ساعات اول ظهر....
و اگر یار ندارند، کتاب آداب تنهایی بخوانند و شب را ساکتانه سر کنند تا صبح بعدی، که هیچ روشن تر نیست از همه صبح هایی که گذشت و کسی نبود به آوایی متبرک نام کوچکشان را صدا کند. و مستحب است بالشی بغل کنند به ذکر "به نیت یار، قربه الی حزن."
و تسکین بدهند خود را که اگر نوازشی نیست، فراقی هم نیست. و به دروغ زمزمه کنند که غار بی چراغ جاودان تنهائی، شرف دارد به روشنای کاخ موقت آغوش....