نه بابا خندونیم ...

نه بابا خندونیم ...

انگار ما دیوونه ایم بشینیم غروب دوشنبه به این فکر کنیم که یعنی الان حواسش هست لباس گرم بپوشه یا باز سرما میخوره و کسی نیست مراقبش باشه ...

نکنه سردرد داشته باشه یا دلش قدم زدن بخواد و کسی نباشه کنارش ...

نکنه کسی نباشه براش بمیره ...

اوه ، نکنه کسی باشه کنارش ؟

نکنه کسی باشه بمیره براش از ما هم قشنگ تر ؟

نکنه یادش رفته باشه ما رو ؟

نه بابا ، دیوونه نیستیم که از این فکرا کنیم تنگ غروبی ...

بله ، یه ذره چشمامون میسوزه ، آب ازش میاد که اونم حساسیت فصلیه ...

حساسیت داریم به چهارفصل سال ، بعد رفتنِ کسی که مثل هیچکس نبود ...