خـیلی چیزها را یادمـان دادند،

خـیلی چیزها را یادمـان دادند،
و خیلی چیـزها را هم یاد گرفتیـم‌،
یادمان دادند کار برای پـول است،
و پول برای آسودگی ست،
یادمان دادند حـق را باید گرفت،
گفتند مرد باش و بردگی نکن که دورانش سـر آمده،

اما یادمان ندادند ،
که انسانیــت برای انسانیت.
مهر برای مهـر.
بخشش برای بخشـیده شدن.
نگفتند حـق را، هم می دهنـد و هم می گیرند.

و اصلا کسی نبود که بگوید قانون طبیعـت یعنی چه،؟

نه در مدرسه کـتابی به نامـش داشتیم،
و نه در جامعه کسی الگویـمان بود.

کسی نگفت که کعبه قلـب آن آدم هایی ست،
که می شکند و ریختن بنایش،
می شود خاموشیِ یک ستاره از آسمان...،

شکستن ها را خوب یاد گرفتیم و نوبت به ترمیم که رسید، روشنفکر شدیــم،

گفتیم به ما ربطی ندارد،
گفتیم هر کسی دردی دارد و خواستیم مســئول دردهای خودمان باشیم،
کسی نگفت که درد برای درد،
و آن اندک کســانی هم که سعی در خوب بودن دارند،
نه برای اصالت روح و نه بخاطر نیک بودن است،

که از سرِ ترسِ کارمای طبیعت،
و برگشت به خودشان کمی از دیگران محـتاط ترند.

کسی نبود که بگویــد خوب بودن و مهربان بودن مـفهوم نیست،
وجود اســت، ماهیــت است،
اصلا خــودِ خــودِ خــداســـت...

#بــی_عــدالـــتی

#خاصترین